13 Aralık 2016... İki gün önceydi senin 81. doğum günün...
Ben ise senin binlerce kızından biriyim. Hiç görmediğin, duymadığın ama ışığa uğurlandıktan sonra elinden tuttuğun… 18 yaşındayım. Bu satırları sana matematik etüdümden çıkmış, fizik dersine girmeyi beklerken yazıyorum. Günlerim okul ve dershane arasında mekik dokumakla geçiyor. Yapmam gerekenler listesi çok uzun (senin hayattayken yaptıkların kadar uzun bir liste olmasa da). Bir de hayallerim ve hedeflerim var tabii.
Aslında bugün dersim yoktu. Seni anmak için dernekte olacaktım bu dakikalarda, ders olduğunu duyunca çok üzüldüm. Hatta derse gitmeyip seni anmak için derneğe gitmeyi planladım. Ama biliyordum ki sen hayatını çocukların eğitimine adamış biri olarak derslerimi seçmemi isterdin.
Derneğin kapısından ilk girdiğimde 15 yaşındaydım. Lise birinci sınıfta... Beni nasıl karşılayacaklarını bilmiyordum. Tek amacım Atatürk hakkında okuyacak kitaplar istemekti. Heyecanlıydım, nasıl davranacaklarını bilmiyordum. İlgiyle ve sevgiyle karşılandım, konuşurken zorlandığımı ve sürekli duvardaki gülümseyen resmine baktığımı hatırlıyorum. Beni rahatlatmış ve güç vermiştin.
Dernekteki hocalarımla sohbetimizin sonunda senin kızlarından biri olmuştum (o gün bunun tam olarak ne olduğunu kavrayamasam da). Ailemin tek çocuğu olmama rağmen birden onlarca ağabeyim ve ablam ve kardeşim olmuştu.
Derneğe ilk girişimin üstünden neredeyse dört yıl geçti ve ben senin kızın olmanın ne olduğunu çok daha iyi biliyorum artık. Bana verdiğin güven duygusunun artarak devam ettiğini ve o rahatlık hissinin elinden gelenin en iyisini yapma sorumluluğuna dönüştüğünü söylememe gerek var mı bilmiyorum.
Pes edesim geldiğinde kulağıma fısıldıyorsun “Haydi kızım” ve gözümün önüne senin gülen yüzün geliyor, başarımı gördüğünde duyacağın gururu düşündükçe daha çok sarılıyorum yapmaya çalıştığım şeye.
Sen bana maddi anlamda destek sağlamakla kalmadın, bende öz ailemin yaratamayacağı bir farkındalık yarattın, belki bu yüzden inatçıyım ben, belki bu yüzden çok üsteliyorum bir şeyler için. Belki bu yüzden uğraştığım şeyler aklımdan çıkmıyor, araştırma yaparken saatlerin nasıl geçtiğini gözlerim yanarken anlıyorum ancak.
Resmine her baktığımda içim sevgiyle doluyor, yüzüme kocaman bir gülümseme yayılıyor. Hayatta taşıdığım en güzel sıfatın Türkan Saylan’ın kızı olmak olduğunu, senin, benim ve binlerce çocuk, genç için yaptıklarını ödemenin tek yolunun enerjimi vatanım için harcamak olduğunun bilinciyle; seni seviyorum, iyi ki seni tanımış, senin binlerce kızından biri olmuşum. Nice yaşlara !
Nazlı Ece Eker
TLB Denizli